Κωνσταντίνος Μητσοτάκης - Επιστολή προς τους Νέους

Δείτε το βίντεο από το απόσπασμα της ομιλία του πρώην πρωθυπουργού - Επιστολή προς τους νέους - από την παρουσίαση του βιβλίου για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990 - 1993. Ακολουθεί το σχετικό κείμενο. 

Φίλες και Φίλοι,

Τελειώνοντας θα ήθελα να απευθυνθώ ξεχωριστά στους νέους και στις νέες, στους σημερινούς εικοσάρηδες και τριαντάρηδες –τα μεγάλα θύματα της κρίσης- που σήμερα αισθάνονται να μεγαλώνουν σ’ έναν σκληρό και άδικο κόσμο, που τους στερεί ένα από τα βασικά θεμέλια της φυσιολογικής ανθρώπινης ζωής. Τη δυνατότητα της εργασίας.

Νέοι και Νέες,

Μεγαλώσατε -οι περισσότεροι από σας- υπό καλές συνθήκες, με Δημοκρατία και οικονομική ευημερία. Είσθε η πιο σπουδαγμένη γενιά που είχαμε την τύχη, ίσαμε τώρα, να έχουμε ως χώρα και η πλέον ευρωπαϊκή. Δυστυχώς σας σύραμε σε μια κρίση για την οποία εσείς αντικειμενικά ουδεμία ευθύνη φέρετε.

Για όσα συνέβησαν οι πολίτες και προπαντός οι νέοι κατηγορούν την πολιτική. Είναι λογικό αυτό, δεδομένων των λαθών, των αστοχιών και των καταχρήσεων των πολιτικών που κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Η πολιτική όμως είναι το μοναδικό εργαλείο που διαθέτουν οι πολίτες για τη διακυβέρνησή τους. Όταν επιτυγχάνει ευημερούν. Όταν αποτυγχάνει δυστυχούν. Έχοντας την μακρότερη πολιτική εμπειρία από κάθε άλλο Έλληνα σήμερα, σας λέω λοιπόν, ότι όσο και αν υπάρχει πάντοτε χώρος για εγωισμούς, μωροφιλοδοξίες και ανομίες, η πολιτική παραμένει εκείνο το πεδίο δράσης που μπορεί δυνητικά να αναδείξει το καλύτερο της ανθρώπινης φύσης. Είναι η μοναδική διαδικασία που μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο με τρόπο μαζικό τη ζωή των ανθρώπων. Να αλλάξει τη μοίρα των λαών και των εθνών.

Προϋπόθεση για αυτό, ιδίως για έναν λαό συναισθηματικό, είναι να μην παρασύρεται από εύκολες και ψεύτικες υποσχέσεις.

Για αυτό, και στο μέλλον ακούστε πιο προσεκτικά τον ρεαλιστή, τον μετρημένο, τον υπεύθυνο. Μάθετε να λέτε και προπαντός να ακούτε το όχι. Και αφιερώστε το χρόνο και τον κόπο που χρειάζεται για να γίνετε και να μείνετε όλη σας τη ζωή, ενεργοί πολιτικά και σκεπτόμενοι πολίτες. Είναι το ασφαλέστερο αντίδοτο στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία.

Ο πειρασμός για τον εύκολο και τον σύντομο δρόμο πάντα υπάρχει. Δεν υπάρχει όμως επιτυχία χωρίς προσπάθεια, και ικανοποίηση χωρίς κόπο. Η ισότητα δεν είναι ποτέ προϊόν μιας εξίσωσης προς τα κάτω. Είναι προϊόν κοινωνιών που ωριμάζουν και κατοχυρώνουν αποτελεσματικούς και αξιοκρατικούς θεσμούς, που στη συνέχεια αποδίδουν μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη.

Και να θυμάστε, κάθε εποχή έχει τις δικές της μάχες, τα δικά της μέτωπα. Μην προσπαθείτε να αναβιώσετε φαντασιακά τους αγώνες του παρελθόντος. Η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Δεν υπάρχει ούτε δεύτερος, ούτε τρίτος γύρος. Όποιο μετερίζι και αν διαλέξετε, φροντίστε να είναι το δικό σας και όχι δανεικό.

Νέοι και νέες,

Στη δική μας ζωή –της ηρωικής και άτυχης γενιάς του μεσοπολέμου- βιώσαμε μια αφάνταστα σκληρότερη από τη σημερινή ανατροπή. Στη δική σας ηλικία περάσαμε από την ανεμελιά της νιότης στην ακραία βιαιότητα ενός μεγάλου πολέμου, μιας αδυσώπητης ξένης κατοχής και ενός αιματοβαμμένου εμφυλίου. Πολλοί συνομήλικοι μου χάθηκαν πριν φτάσουν στα τριάντα. Και ο ίδιος έζησα τη ζωή μου με τη φράση του Νίτσε, επικίνδυνα. Όχι προφανώς με την έννοια του στιγμιαίου, τυχοδιωκτικού και άχρηστου κινδύνου. Αλλά με τη βαθιά πεποίθηση ότι το θάρρος στην ζωή αυτή, και στην πολιτική κατεξοχήν, είναι αυτό που δημιουργεί στο τέλος την ανατροπή. Γι αυτό κρατήστε την αισιοδοξία σας. Μην επιτρέπετε στο φόβο και στο αδιέξοδο να νικήσουν την ελπίδα. Έχουμε αναγεννηθεί πολλές φορές από τις στάχτες μας. Το ίδιο θα πράξουμε και τώρα. Το μέλλον είναι δικό σας. Είναι το μέλλον που εσείς θα κατακτήσετε.

Όσο για εμάς, ας μας ορίσουν τα λόγια του εθνικού μας ποιητή, Κωστή Παλαμά :

«χρωστάμε εις όσους ήρθαν

πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν

κριτές θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι. Οι νεκροί».

Σας Ευχαριστώ

         

Ιστορικό ρόλο επωμίζεται η Δεξιά

του Γιώργου Πρεβελάκη*

«Δεξιά» και «αριστερά» συνιστούν δύο κατηγορίες οι οποίες, καλώς ή κακώς, έχουν επικρατήσει στην πολιτική σκέψη -και όχι μόνον.

Σύμφωνα με τις τρέχουσες δοξασίες, η «δεξιά» προστατεύει τις παραδοσιακές αξίες, όπως είναι η θρησκεία και η οικογένεια, αντιστέκεται στην ανατροπή της κοινωνικής ιεραρχίας, εμμένει στα καθήκοντα μάλλον παρά στα δικαιώματα, επενδύει στον πατριωτισμό. Η «αριστερά» κηρύσσει την αλλαγή, αμφισβητεί τις παραδοσιακές αξίες, επιδιώκει την κοινωνική και οικονομική εξίσωση,προβάλλει την διεθνή αλληλεγγύη, καταγγέλλει τους  θεσμούς, εμφανίζεται ως απελευθερωτική.

Βέβαια, η πολιτική πραγματικότητα αποκλίνει από αυτές τις αναπαραστάσεις. Όμως, οι επιστημονικές αναλύσεις έχουν περιορισμένη σημασία για τις πληθυσμιακές μάζες τις οποίες κινούν πολύ περισσότερο τα στερεότυπα. Επομένως, η διάκριση «δεξιά»-«αριστερά» σηματοδοτεί την πολιτική πράξη, ανεξαρτήτως μεθοδολογικών αντιρρήσεων.

Μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, η «δεξιά» ιδεολογία κυριάρχησε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Από τα τέλη της δεκαετίας 1960, όμως, άρχισαν να διαφαίνονται νέες τάσεις, με αποκορύφωμα την φοιτητική εξέγερση στον Παρίσι τον Μάιο του 1968. Μια δεκαετία αργότερα, η εκλογή τουΦρανσουά Μιτεράν (François Mitterrand), o οποίος είχε συνυπογράψει «κοινό πρόγραμμα» με τον γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα, επιβεβαίωσε την μετακίνηση του ιδεολογικού εκκρεμούς. Παρά την μεταγενέστερη κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, οι αριστερές ιδέες κυριάρχησαν στην δυτική Ευρώπη. Το αντιδεξιό σύνδρομο καθόρισε τις συμπεριφορές ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Ουδείς επιθυμούσε να χαρακτηρίζεται «δεξιός».

Η αριστερή στροφή παρέμεινε σε μετριοπαθή πλαίσια. Το κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα εκπροσωπήθηκε και κυριαρχήθηκε από δυνάμεις οι οποίες δεν αμφισβήτησαν ούτε τους θεμελιακούς θεσμούς, ούτε τις κύριες γεωπολιτικές επιλογές. Η δυναμική κεντροαριστερά, περιθωριοποίησε τις ανατρεπτικές δυνάμεις της αριστεράς. Η Ευρώπη κατόρθωσε να αποφύγει τα δραματικά λάθη του μεσοπολέμου, όταν στον χώρο της αριστεράς είχαν κυριαρχήσει τα κομμουνιστικά κόμματα και στον χώρο της δεξιάς τα φασιστικά.

Σήμερα οι αριστερές ιδέες, απαξιωμένες στον τέως κομμουνιστικό κόσμο, χάνουν την δυναμική τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η αριστερά δίνει μάχες οπισθοφυλακών, εξαντλώντας και τα τελευταία ιδεολογικά της εφόδια: επί παραδείγματι, η «πράσινη ανάπτυξη» στην Ελλάδα, ο «γάμος για όλους» στην Γαλλία.

Οι κίνδυνοι για τον πολιτισμένο βίο των κοινωνιών μας προέρχονται πλέον από την ακραία δεξιά. Η άνοδος της «χρυσής αυγής» (ΧΑ) είναι ανησυχητική, επειδή εγγράφεται σε ένα ευρύτερο ιστορικό ρεύμα το οποίο ξεπερνάει τα όρια της Ελλάδας. Δεν πρόκειται επομένως να ανασταλεί η ακροδεξιά ροπή απλώς και μόνον με την βελτίωση των οικονομικών συνθηκών και του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών. Επίσης, στην σημερινή ιδεολογική συγκυρία, η αντιμετώπιση των ακροδεξιών συνθημάτων και πρακτικών με αριστερό λόγο τα νομιμοποιεί και τα ενισχύει. Η ελληνική ιστορική εμπειρία τον αποδεικνύει: ο αντικομουνισμός των συνταγματαρχών ενδυνάμωσε την ελληνική κομμουνιστική αριστερά. Και τότε, όπως και τώρα, η Ελλάδα εν αγνοία της βρισκόταν σε ιστορική καμπή. Η δεξιά ήταν τόσο εξαντλημένη, όσο σήμερα η αριστερά. Ηδικτατορία των συνταγματαρχών ήταν ιστορικά καταδικασμένη, αν και ικανή ακόμη να προκαλέσει καταστροφές.

Μόνον μία μεγάλη μετριοπαθής παράταξη με σαφή «δεξιά» ιδεολογικά χαρακτηριστικά μπορεί να αντιμετωπίσει τις νέες απειλές. Η φθαρμένη συντηρητική ιδεολογία πρέπει να ανανεωθεί ώστε να καταστεί πειστική εναλλακτική στο σώμα της κοινωνίας. Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφούν οι προσπάθειες των δημιουργικών πολιτικών δυνάμεων. Η πολιτική ηγεσία πρέπει να απομακρυνθεί από τις ξεπερασμένες παρελθοντογενείς εμπειρίες και να στραφεί προς τον μέλλον.Οι μεταψυχροπολεμικοί Ευρωπαίοι ηγέτες εξασθένισαν και απέτρεψαν τον κομμουνισμό, υιοθετώντας πλήρως τις «αριστερές» ιδέες. Σήμερα η αντιμετώπιση της ακροδεξιάς συνεπάγεται την υιοθέτηση της «δεξιάς» θεματικής, χωρίς αντιδεξιά συμπλέγματα. Στις καμπές της ιστορίας, όπως η βιούμενη, αυτή είναι η ακολουθητέα στρατηγική.

Το διακύβευμα για τις προσεχείς δεκαετίες είναι αν η μοίρα των ευρωπαϊκών λαών θα καθοριστεί από μετριοπαθείς δεξιές δυνάμεις ή αν θα κυριαρχήσουν οι ακροδεξιές τάσεις. Για την Ελλάδα η επιλογή είναι ανάμεσα στην συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας ή στην επιστροφή στην «βαλκανιοποίηση», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

*Ο Γ.Πρεβελάκης είναι Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης

από το ppol.gr, πρώτη δημοσίευση στην "Εστία".

Τo κληροδότημα της Θάτσερ

Μια απο τις πιο συχνα διατυπωμενες κριτικες κατα της ελευθερης αγορας και του φιλελευθερισμου ειναι οτι απετυχε οπου και οταν εφαρμοστηκε πιστα.
Το κλασικο παραδειγμα ειναι η διακυβερνηση Θατσερ με τις επαναστατικες μεταρρυθμισεις της στο Ηνωμενο Βασιλειο. Εδω θα προσπαθησουμε να κανουμε μια ψυχραιμη αναλυση του κληροδοτηματος της Θατσερ, του τι ακριβως δηλαδη εμεινε απο τις μεταρρυθμισεις της και ποσο επηρεασαν τον κοσμο.

Αντι εισαγωγης

Η Μαργκαρετ Θατσερ, παρελαβε το 1979 ενα Ηνωμενο Βασιλειο σε συνεχη παρακμη. Οι προσφατες πετρελαϊκες κρισεις ειχαν τσακισει την οικονομια, αλλα ηταν σαφης και μια μακροχρονη ταση για το ΗΒ, ταση αποβιομηχανισης και στασιμοτητας. Οι αλλες χωρες της Ευρωπης φαινοντουσαν να τρεχουν, η Γερμανια απειλουσε να γινει παντοδυναμη στην Ευρωπη και η Αγγλια δεν μπορουσε ακομα να ξεπερασει την απωλεια της αυτοκρατοριας ουτε να χωνεψει το γεγονος οτι ειχε καταντησει μια ακομα μεσαια ευρωπαϊκη δυναμη.

ΑΕΠ κκ διαφορων χωρων, απο το 1950 εως το 1979, ετος βασης το 1950. Η αγγλικη παρακμη ολοφανερη

Στο γραφημα μπορειτε να δειτε την προοδο την αναπτυξη της Αγγλιας (και αλλων χωρων) απο το 1950 εως το 79. Προσεξτε οτι το 1950 ειναι ετος βασης για καθε χωρα, δηλαδη το γραφημα δειχνει μονο την σχετικη ανοδο καθε χωρας σε σχεση με το εισοδημα της το 1950. Παρατηρειστε ποσο τεραστια ειναι η διαφορα της ανοδου της Αγγλιας με την ανοδο στην Γαλλια και την Γερμανια. Ακομα και αν δεχτουμε οτι η Αγγλια ξεκινουσε απο υψηλοτερη βαση και αρα δεν μπορουσε να αναπτυσσεται το ιδιο γρηγορα, η διαφορα ειναι πολυ μεγαλη. Η Γαλλια αναπτυχθηκε 100 ποσοστιαιες μοναδες πιο πολυ απο την Αγγλια και η Γερμανια 150! Ετσι στις αρχες της δεκαετιας του 80 η Γερμανια και η Γαλλια ειχαν φτασει να ειναι πλουσιοτερες απο την Αγγλια, την πηγη της βιομηχανικης επαναστασης και παραδοσιακα πλουσιοτερη ευρωπαϊκη χωρα.
Μεχρι τις αρχες της δεκαετιας του 80 οι περισσοτεροι ανθρωποι περιμεναν η Γερμανια να γινει ο ηγετης της Ευρωπης και μιλουσαν με θαυμασμο για το γερμανικο οικονομικο θαυμα. Η Γαλλια φαινοταν να ειναι ο αξιος συμπαραστατης της Γερμανιας και στυλοβατης της Ευρωπαϊκης Ενωσης και η Αγγλια φαινοταν να μενει στο περιθωριο οικονομικα και πολιτικα¹.

Το εργο της Θατσερ 

 

Μαργκαρετ Θατσερ, ονομασμενη
απο τους Σοβιετικους Σιδηρα Κυρια

Η Θατσερ ηρθε στην εξουσια με ριζοσπαστικες ιδεες, ελπιζοντας να αντιστρεψει την παρακμη της χωρας. Χαρη στην πιστη της στην δυναμη των ιδεων και την ατσαλενια επιμονη της, εφερε σε περας μεταρρυμισεις που κανεις δεν περιμενε (ουτε ηθελε) να δει εκεινη την εποχη. Ιδιωτικοποιησεις μεγαλων κλαδων της οικονομιας, περιστολη των δημοσιων δαπανων, περικοπη επιδοτησεων, μειωση του δημοσιου χρεους με τα λεφτα που εξοικονομουνται, μειωση φορων, απορρυθμιση πολλων κλαδων της οικονομιας και περιορισμος της γραφειοκρατιας, στροφη απο την βιομηχανια στις υπηρεσιες (λεπτομερειες εδω).

Οι συγχρονοι της Θατσερ, ακομα και στην Αγγλια, αμφεβαλλαν πολυ για την ουσια των μεταρρυθμισεων. Οι αντιδρασεις ηταν ποικιλες, οι περισσοτερες αρνητικες, μερικες ιδιαιτερα εντονες, με πιο χαρακτηριστικη την τεραστια απεργια των ανθρακωρυχων το 1984-1985. Ο τροπος που η Θατσερ αντιμετωπισε αυτες τις αντιδρασεις ηταν χαρακτηριστικος.

Στην περιπτωση των ανθρακωρυχων, προετοιμαστηκε μαζευοντας μεγαλα αποθεματα ανθρακα και μετα ανακοινωσε το κλεισιμο καμποσων ορυχειων που ηταν αντιοικονομικα και κοστιζαν μεγαλα ποσα στην βρεταννικη κυβερνηση. Οι ανθρακωρυχοι αντεδρασαν αμεσα ξεκινωντας πολυ μεγαλες απεργιες. Η Θατσερ δεν ενεδωσε, λεγοντας οτι το να ενδωσει στις απαιτησεις τους θα ηταν σαν να παραδιδει την χωρα απο την δημοκρατια στην οχλοκρατια. Οι απεργοι επεμειναν και αυτοι, περιμενοντας οτι η χωρα θα υποκυψει στους εκβιασμους τους, με τον χειμωνα να ερχεται και το καρβουνο να λιγοστευει. Ομως ειχαν υπολογισει λαθος. Μετα απο πολλα επεισοδια, δυστυχως 9 νεκρους και σχεδον εναν χρονο μετα, η απεργια εληξε και η επιμονη της Θατσερ ειχε κερδισει μια πολυ μεγαλη μαχη. Αυτο που εδειξε η κα. Θατσερ ηταν οτι η κυβερνηση ηταν ετοιμη για μεταρρυθμισεις και δεν θα φοβοταν το πολιτικο κοστος για να τις φερει σε περας. Στην πραγματικοτητα η κα. Θατσερ εδειξε κατι βαθυτερο, που αφορα καθε κυβερνηση του πλανητη: οι μεταρρυθμισεις συχνα εχουν ενα ιδιαζον χαρακτηριστικο. Τα οφελη ειναι συνολικα μεγαλυτερα απο το κοστος αλλα και περισσοτερα ατομα ωφελουνται παρα βλαπτονται. Ομως το κοστος πεφτει συγκεντρωμενο σε συγκεκριμενες, μικρες ομαδες που εχουν ετσι κινητρο να ακουγονται πολυ πιο πολυ απο τον πολυ κοσμο που ωφελειται απο λιγο. Ετσι στην πραγματικοτητα το πολιτικο κοστος ειναι συχνα ενας μυθος, κατι που ενας αποφασισμενος ηγετης μπορει να ξεπερασει οταν δειξει στον πολυ κοσμο τι εχει να κερδισει η χωρα απο μια μεταρρυθμιση.

Τα ανθρακωρυχεια συνεχισαν να κλεινουν, μαζι με αρκετα αλλα απολιθωματα της βιομηχανικης επαναστασης στην Αγγλια, χωρις εμποδια πια απο ειδικες ομαδες πιεσης. Πολλοι εσπευσαν να χαρακτηρισουν την γενικευμενη αποβιομηχανιση του Ηνωμενου Βασιλειου που εφεραν οι μεταρρυθμισεις, ως ενα σημαδι καταστροφης. Ηταν ομως ετσι? Ας δουμε την αναπτυξη στο ΗΒ σε συγκριση με αλλες χωρες.

ΑΕΠ κκ διαφορων χωρων, απο το 1980 εως το 1999, ετος βασης το 1980. Η εικονα αναστρεφεται πληρως

Η αληθεια ειναι οτι η στροφη της Θατσερ απο την επιδοτουμενη προβληματικη βιομηχανια στις υπηρεσιες, ηταν μια εξαιρετικη στρατηγικη που προλαβε και ελυσε τα προβληματα που βασανιζουν αρκετες απο τις χωρες της Δυτικης Ευρωπης σημερα. Απο ουραγος η Αγγλια μετατραπηκε σε πρωτοπορο. Αλλη μια φορα, οπως στην βιομηχανικη επανασταση, η Αγγλια εδειχνε στην Ευρωπη τον δρομο για την προοδο. Αντιθετα, χωρες που δεν μεταρρυθμιστηκαν αρκετα γρηγορα, οπως η Γαλλια, εμειναν πολυ πισω. Και χωρες οπως η Ελλαδα, που οχι μονο δεν εκαναν μεταρρυθμισεις αλλα γυρισαν προς τα πισω, αυξανοντας τον δημοσιο τομεα τους, ειχαν μια πραγματικη καταστροφη.

Το ποσο ειχε πειστει η Αγγλια τελικα για την αξια των μεταρρυθμισεων της Θατσερ, φαινεται απο το γεγονος οτι, οταν οι Νεοι Εργατικοικαταφεραν επιτελους να κερδισουν, κερδισαν αποκυρησσοντας τις σοσιαλιστικες ιδεες τους! Ο Τριτος Δρομος του Τονυ Μπλαιρ, στην πραξη δεν ηταν τιποτα αλλο απο συνεχεια των κινησεων της Θατσερ, κινησεις που τις συνεχισε μαλιστα με αρκετη συνεπεια και επιτυχια.

Το χρεος ως ποσοστο του ΑΕΠ. Τα εσοδα των ιδιωτικοποιησεων χρησιμοποιηθηκαν για να το μειωσουν
και γενικα το πετυχαν, με ενα μικρο διαλειμμα εξαιτιας της υφεσης στις αρχες της δεκαετιας του 90.

Η μεγαλη μειωση των
δημοσιων δαπανων στα ετη της Θατσερ.

Στα γραφηματα βλεπουμε πως η κα. Θατσερ καταφερε να συγκρατησει και να μειωσει τις δημοσιες δαπανες και πως ο Τονυ Μπλαιρ με ενα μικρο διαλειμμα συνεχισε αυτες τις πολιτικες. Αλλα ακομα πιο εντυπωσιακα ειναι τα στοιχεια οταν συγκρινουμε με χωρες σαν την Γαλλια.
Η Γαλλια (οπως και η Ελλαδα σε χειροτερο βαθμο) προσπαθησε με αυξανομενα ελλειμματα και εκτεταμενο παρεμβατισμο να σπρωξει την οικονομιας της, ακολουθωντας δηλαδη την ακριβως αντιθετη πολιτικη απο την Αγγλια.

Βλεπουμε στην Γαλλια πολυ μεγαλα ελλειμματα και εναν τριπλασιασμο του δημοσιου χρεους ως ποσοστο του ΑΕΠ! Οπως ειδαμε πιο πανω, αυτες οι καταστροφικες πολιτικες εφεραν την Γαλλια σε δυσκολη θεση (και την Ελλαδα κοντα στην χρεοκοπια οπως ελπιζω θα θυμουνται οι Ελληνες. Αυτο που εγινε στην δεκαετια του 80 στην Ελλαδα ηταν η αντιγραφη ενος καθυστερημενου γαλλικου μοντελου με προσθετη ομως διαστροφη, εγκληματικη διαφθορα και οργανωμενη σπαταλη).

Χρεος και ελλειμμα της Γαλλιας

Ενω απο την αλλη μερια το κληροδοτημα της Θατσερ, που το παρελαβε και το συνεχισε σχετικα πειθαρχημενα ο Τονυ Μπλαιρ, ανεβασε το Ηνωμενο Βασιλειο σε μια πολυ καλη θεση σε συγκριση με τις παρομοιες χωρες.
Αυτο φαινεται συγκρινοντας πληθος δεικτων (δειτε και τον πινακα). Ο πληθωρισμος επεσε δραματικα απο το 18% στο περιπου 3%, η ανεργια που κατα το 1980 φαινοταν να εκτοξευεται, μετα απο μια παροδικη ανοδο επεσε σε πολυ καλα επιπεδα, πολυ χαμηλοτερα απο τις Γαλλια, Γερμανια. Και το μεσο εισοδημα στην Αγγλια εφτασε να ειναι σχεδον 10% υψηλοτερο της Γαλλιας.

	Ανεργια	ΑΕΠ κ.κ. σε ΜΑΔ
Γαλλια	9,7	27.738
Γερμανια	9,6	28.988
Ελλαδα	10,5	18.722
Ιταλια	8	27.984
ΗΠΑ	5,5	39.496
Ηνωμενο Βασιλειο	4,6	30.277

Πηγη: 2004, Παγκοσμιοι Πινακες Φιν. Στατ. Υπηρεσιας

Ειχαμε λοιπον τις τελευταιες δεκαετιες ενα εξαιρετικο φυσικο πειραμα, μερικες δυτικες ανεπτυγμενες χωρες, παρομοιες μεταξυ τους, που ακολουθουν πολυ διαφορετικες οικονομικες πολιτικες. Τα στοιχεια δειχνουν οτι η πολιτικη του περιορισμου του κρατους και της δημοσιονομικης πειθαρχιας οδηγουν σε μια υγιη οικονομια και μια σημαντικη αναπτυξη. Οι αλογιστες δαπανες και η κρατικη παρεμβαση αντιθετα, πνιγουν τους πολιτες και την οικονομια. Η Γαλλια και η Γερμανια ασφυκτιουν, η Αγγλια και οι ΗΠΑ προχωρουν δυναμικα προς το μελλον.

Κριτικη

Πολλοι επικριτες του αγγλικου μοντελου, επισημαινουν οτι η Θατσερ εφερε ανισοτητες και οτι η φτωχεια στην Αγγλια ειναι υπερβολικα υψηλη. Για τις μεν ανισοτητες, ενω ειναι αληθεια δεν με ανησυχει απαραιτητα. Οταν ολοι γινονται πλουσιοτεροι, αλλα μερικοι πιο γρηγορα απο τους αλλους, οπως εγινε στην Αγγλια, οι ανισοτητες ανεβαινουν. Αλλα δεν βλεπω γιατι αυτο ειναι κακο (περισσοτερα εδω).

Η αληθεια ειναι οτι στα χρονια της Θατσερ ανεβηκαν τα εισοδηματα ολων των ταξεων στην Βρετανια.

Η απολυτη φτωχεια απο την αλλη ειναι παντα κακη. Και πραγματικα το ποσοστο φτωχειας² ειναι σημερα 14,1% στην Γαλλια και 21.8% στην Αγγλια³! Κατα τα χρονια της Θατσερ αυξηθηκε το ποσοστο απο 17,1% στο 22,8% το 1991, για να κατεβει λιγο στο σημερινο 21,8%. Ομως οπως εξηγησαμε, ο δεικτης της φτωχειας ειναι ενας σχετικος δεικτης. Για να κρινουμε το εργο της Θατσερ, πρεπει να κοιταξουμε αλλα πραγματα: ανεβηκαν τα εισοδηματα των φτωχων απο το 1980 εως σημερα? Η αληθεια ειναι οτι στα χρονια της Θατσερ ανεβηκαν τα εισοδηματα ολων των ταξεων στην Βρετανια. Το φτωχοτερο 20% ειδε τα εισοδηματα του να ανεβαινουν περιπου 0,5% ετησιως εναντι 3,5% για το πλουσιοτερο 20%. Αυτο ηταν βεβαια αναμενομενο, καθως οι μεταρρυθμισεις ειχαν ως σκοπο οι παραγωγικοι ανθρωποι να αρχισουν να δημιουργουν περισστερο πλουτο. Η θεωρια λεει οτι μετα αυτος ο πλουτος θα αρχισει να διαπερνα και τα φτωχοτερα στρωματα της κοινωνιας (το λεγομενο trickle down). Και οντως, χωρις αλλαγη της πολιτικης, και παρα την ελαφρια κριση, ειχαμε στα χρονια του Τζων Μεητζορ οι φτωχοτεροι να τρεχουν με 1,5% ετησιως, ταχυτερα απο τους πλουσιοτερους που ετρεχαν με 0,5%. Και στα χρονια του Τονυ Μπλαιρ πια, επισης χωρις μεγαλη αλλαγη πολιτικης, εχουμε φτασει σε μια ισορροπια, με ολα τα οικονομικα στρωματα να τρεχουν με τον ιδιο περιπου ρυθμο, 2,6%.

Αλλοι κριτικαρουν την ιδια την μειωση του κοινωνικου κρατους, ανεξαρτητως αν οι φτωχοι εγιναν πλουσιοτεροι ή οχι. Ειναι σαφες οτι η κα. Θατσερ περιεκοψε τα κοινωνικα επιδοματα, καθε λογης ενισχυσεις που η κοινωνια υποχρεωνεται να καταβαλει σε διαφορα ατομα. Αλλα αυτο δεν εγινε χωρις λογο. Με τα λογια της ιδιας:

There is no such thing as society:
there are individual men and women and there are families.

Δεν υπαρχει μια κοινωνια σημαινει οτι δεν μπορουμε να αφαιρουμε πορους απο μερικους με την βια και να τα δινουμε σε αλλους, για χαρη της κοινωνιας. Κανεις δεν μπορει να υποχρεωνεται σε θυσιες για χαρη ενος απροσωπου μορφωματος που λεγεται κοινωνια, εθνος, κρατος, ομαδα ή οτι αλλο θελετε. Το κρατος, συμφωνα με αυτην την φιλοσοφια, δεν μπορει να μειωνει τις ανισοτητες με την βια, κοβοντας τα ποδια μερικων πολιτων. Αυτο που μπορει να κανει, ειναι αυτο που εκανε η κα. Θατσερ: να αφησει το πεδιο ελευθερο για τον καθενα μας να κερδισει το ψωμι του σε εναν δικαιο αγωνα, χωρις εμποδια. Οι φοροι επεσαν για ολες τις οικονομικες ομαδες, ασθενεις ή πλουσιες. Η ανεργια επεσε σε επιπεδα σχεδον πληρους απασχολησης. Οποιος θελει μπορει σημερα στην Βρετανια να εργαστει⁴ και να ζει σε πολυ καλες συνθηκες χωρις να επιβαρυνεται υπερογκα απο το κρατος. Μπορει και να μην δουλεψει, μπορει να στοχαζεται για την φυση του κοσμου σε ενα παγκακι σε ενα παρκο. Ειναι στο χερι του να διαλεξει τι θα κανει…

Το τελευταιο κομματι της κριτικης, και απο τους ιδιους τους Αγγλους, αφορα την εχθρικοτητα της Θατσερ στην ευρωπαϊκη ολοκληρωση. Αν και ξεφευγει λιγο απο το θεμα του παροντος αρθρου, ο υπογραφων βλεπει εδω ισως το μεγαλο ελατωμμα της Θατσερ, που ο Τονυ Μπλαιρ αργοτερα φανηκε να διορθωνει λιγο. Η Βρετανια ανηκει στην Ευρωπη και πρεπει να προσφερει τα ταλεντα και τις ιδεες της στην υπηρεσια της Ευρωπης. Μια Ευρωπη με μεγαλυτερη βρεταννικη επιρροη θα ειναι καλη, τοσο για την Ευρωπη, οσο και για την Βρετανια.

Επιλογος

Η μεταστροφη που εφερε η κα. Θατσερ στην αγγλικη πολιτικη σκηνη ηταν μια συγκλονιστικη αποδειξη οτι ενα ατομο μονο του μπορει να αλλαξει μια ολοκληρη χωρα και ισως το κυριαρχο μοντελο οικονομικης πολιτικης σε ολη την Δυση. Εδειξε σε ολους οτι η μειωση των δημοσιων δαπανων και του παρεμβατισμου μπορει να απελευθερωσει τις δημιουργικες δυναμεις της χωρας που αφυκτιουν κατω απο τον κρατικο παρεμβατισμο και να οδηγησει σε εναν αγαθο κυκλο αναπτυξης. Εδειξη οτι η προνοητικη και στιβαρη ηγεσια μπορει να ερθει σε συγκρουση με τα κατεστημενα και τις διαφορες μειονοτικες ομαδες που λυμαινονται τον πλουτο της χωρας και να κερδισει, για το καλο ολων. Η πολιτικη της θα επρεπε να ειναι αντικειμενο μελετης απο ολους οσους ενδιαφερονται για την αναπτυξη…

———————————————————————-

Πηγες:
πηγες για ολα τα στοιχεια εκτος απο αυτα που αναγραφεται κατι αλλο, ειναι απο το Penn World Table. Μπορειτε να εχετε προσβαση στα στοιχεια εδω

Μια ενδιαφερουσα αγγλικη σελιδα για το κοινωνικο κρατος, με αποψεις απο τα αριστερα και τα δεξια

Γνωστες ατακες και αποσπασματα απο γραπτα της Θατσερ

Βιογραφια της Θατσερ απο το περιοδικο ΤΙΜΕ

Σημειωσεις:

1. Ειναι χαρακτηριστικο οτι η Αγγλια μπηκε στην ΕΕ μολις το 1973, κυριως λογω των αντιρρησεων του Ντε Γκωλ.[πίσω]
2. Πρεπει παλι να σημειωσουμε οτι το ποσοστο φτωχειας που χρησιμοποιειται συνηθως ειναι ενας σχετικος δεικτης. Μετραει χονδρικα το ποσοστο των ατομων που εχουν εισοδημα χαμηλοτερο απο το 60% του διαμεσου εισοδηματος στην χωρα (το διαμεσο, ειναι το εισοδημα που ειναι ανωτερο του εισοδηματος των μισων πολιτων και κατωτερο των αλλων μισων). Αυτο δεν σημαινει ομως οτι οι “φτωχοι” ειναι πραγματικα φτωχοι. Ενας “φτωχος” στις ΗΠΑ ειναι πλουσιοτερος απο τον μεσο Ελληνα![πίσω]
3. Πηγη για αυτα τα στοιχεια ειναι κυριως η ερευνα εισοδηματος του Λουξεμβουργου[πίσω]
4. Προφανως η ολη συζητηση δεν αφορα ατομα με ουσιαστικα προβληματα, αναπηριες κτλ Αυτοι οι ανθρωποι φυσικα αξιζουν της προστασιας του κρατους. Ειναι δειγμα της ποιοτητας μας ως συνειδητοποιημενα ατομα να φροντιζουμε τους αδυναμους που δεν μπορουν να φροντισουν τον εαυτο τους.

από το http://economy.greekliberals.net

Αναθεώρηση Συντάγματος και αλλαγές ανακοινώνει ο Α.Σαμαράς

Τέσσερις τομές για την αναθεώρηση του Συντάγματατος επεξεργάζεται ο πρωθυπουργός με το επιτελείο του

Αλλαγή της ατζέντας θα επιχειρήσει, άμεσα, ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος συνειδητοποιεί καθημερινώς ότι όσο η συζήτηση παραμένει στο πεδίο της οικονομίας και των κοινωνικών συγκρούσεων, η τρικομματική κυβέρνηση συσσωρεύει φθορά.

Για αυτό και είναι αποφασισμένος να ανοίξει το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος, σε μία κοινή πρωτοβουλία με τους κ.κ Κουβέλη και Βενιζέλο.

Η κίνηση αυτή θα γίνει άμεσα και έχει σαν στόχο να μεταθέσει τη δημόσια συζήτηση σε ένα άλλο πεδίο.

Ο κ.Σαμαράς έχει καταλήξει σε συγκεκριμένες προτάσεις, στο πλαίσιο αναθεώρησης του Συντάγματος, όπως:

-Η κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.

-Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

-Οι διευρυμένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας.

-Η μείωση του αριθμού των Βουλευτών, από 300 σε 200.

Πιο σύνθετο είναι το θέμα της ίδρυσης Συνταγματικού Δικαστηρίου, για το οποίο έχει ενστάσεις ο κ.Βενιζέλος. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θεωρεί ότι στην ατζέντα της αναθεώρησης πρέπει να υπάρχουν και ουσιαστικές τομές στο θεσμό της Δικαιοσύνης. Το ζητούμενο είναι πως εννοεί αυτές τις τομές, αφού είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μεγάλα εμπόδια από τη Δικαιοσύνη στην εφαρμογή της πολιτικής της.

Στο επίπεδο των θεσμικών αλλαγών, προωθείται η αλλαγή του εκλογικού νόμου με την κατάργηση του σταυρού προτίμησης και με το θέμα της απλής αναλογικής να μένει ανοιχτό και να συσχετίζεται με το πολιτικό σκηνικό και τις τάσεις της κοινής γνώμης.

Επίσης θα εξαγγείλει την αλλαγή του νόμου ''περί ευθύνης υπουργών'', με αυστηρές διατάξεις που θα προβλέπουν ακόμα και δήμευση περιουσιών.

Ο Πρωθυπουργός ελπίζει ότι με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσει την εικόνα του πολιτικού που αλλάζει τη χώρα, προχωρά σε πολιτικές και κοινωνκές μεταρρυθμίσεις.

Ο βαθύτερος όμως στόχος του είναι να αλλάξει την ατζέντα και να στριμώξει το Σύριζα.

από το newsbomb.gr

Μάκης Βορίδης: Δέσμιος της σταλινικής παιδείας του ο κ. Τσίπρας

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ τονίζει ότι θα εξαφανιστούν πολιτικά όσοι ποντάρουν στο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο»

Ως εκφραστή της Ακρας Αριστεράς που ταυτόχρονα νομιμοποιεί τη Χρυσή Αυγή καταγγέλλει τον κ. Αλ. Τσίπρα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Μάκης Βορίδης. Ταυτόχρονα τον κατηγορεί ότι ποινικοποιεί τον αντίλογο με μια στρατηγική που τη χαρακτηρίζει «ρατσιστική» και «αντισιωνιστική». Επιχειρώντας μια πρόβλεψη για το πολιτικό τοπίο του μέλλοντος, ο βουλευτής της ΝΔ υποστηρίζει ότι τα παραδοσιακά κόμματα θα αλλάξουν, ανάλογα με τις θέσεις που θα πάρουν απέναντι στα μεγάλα διλήμματα για τα οποία καλείται να απαντήσει η χώρα.



Ο κ. Τσίπρας δήλωσε πρόσφατα ότι τα εγχειρίδια της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς είναι τα ευαγγέλια της σημερινής κυβέρνησης του Σαμαρά, του Βορίδη, του Κρανιδιώτη και του Κεδίκογλου. Τι σκεφτήκατε όταν ακούσατε αυτές τις δηλώσεις;

«Οι χαρακτηρισμοί του κ. Τσίπρα δεν αφορούν κανέναν. Διότι πέρασε η εποχή που η δημοκρατική νομιμοποίηση των πολιτών περνούσε από τη χορήγηση σχετικών διαπιστευτηρίων από την Αριστερά. Οι χαρακτηρισμοί του κ. Τσίπρα χαρακτηρίζουν τον ίδιο και τοποθετούν το κόμμα του στην Ακρα Αριστερά».

Μήπως είστε υπερβολικός;

«Μα τι έχει να προσάψει ο κ. Τσίπρας στη σημερινή κυβέρνηση; Οτι εφαρμόζει τον νόμο; Οτι ανακαταλαμβάνει δημόσια κτίρια που κατείχαν παρανόμως για χρόνια αναρχικές ομάδες; Οτι απαλλάσσει τους πολίτες από την ομηρεία μερίδας εξτρεμιστών συνδικαλιστών; Οτι συλλαμβάνει τους τρομοκράτες; Οτι προστατεύει τους νησιώτες και την οικονομία τους από παράλογες απαιτήσεις που θα τις πλήρωναν τελικώς οι φορολογούμενοι; Αυτό είναι το ακροδεξιό Ευαγγέλιο;».

Εκείνος σας λέει ακροδεξιούς λοιπόν και εσείς τον λέτε ακροαριστερό. Δεν απαντάτε όμως στα περί Ακροδεξιάς...

«Ο κ. Τσίπρας λέει ασήμαντα πράγματα. Υπάρχει ένα μόνο επικίνδυνο ζήτημα στη ρητορική αυτή: ότι παράγει πολιτική νομιμοποίηση στην πραγματική Ακροδεξιά, σε αυτήν που είναι εναντίον του κοινοβουλευτισμού, που είναι ρατσιστική, που είναι αντισιωνιστική, που αρνείται το Ολοκαύτωμα. Ο κ. Τσίπρας χαρακτηρίζοντας την πολιτική της κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης ως "ακροδεξιά", αποενοχοποιεί τον όρο γιατί τον συνδέει με πολιτικές ορθολογικές, νόμιμες, σχεδόν αυτονόητες. Δυστυχώς, είναι μία ακόμη ανευθυνότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οταν βαφτίζεις την επιβολή του νόμου "ακροδεξιά", όταν λες ότι ο Πρωθυπουργός είναι ακροδεξιός και ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως "νεοναζί", τότε στην ουσία νομιμοποιείς τη Χρυσή Αυγή».

Επίσης ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει ότι η σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ και οι επικοινωνιακοί της σύμβουλοι είναι «επιφανείς ακροδεξιοί, αναλφάβητοι και μικροί Γκέμπελς του συστήματος, που έχουν άμεσα στοχοποιήσει όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάθε ανεξάρτητο πολίτη, έντυπο, βιβλίο, διανοούμενο».

«Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεται ο "εγγράμματος" κ. Τσίπρας. Κοιτώντας όμως το βιογραφικό του, και ειδικώς όταν απευθύνεται σε ανθρώπους όπως ο Κρανιδιώτης, ο Λαζαρίδης, ο Κεδίκογλου, καλό είναι μην ομιλεί περί αναλφαβητισμού αυτός. Διότι τόσο σε ακαδημαϊκό επίπεδο όσο και σε επαγγελματικό οι συγκρίσεις είναι συντριπτικές. Και αυτοί ξέρουν και καμιά ξένη γλώσσα. Τα λεγόμενα του κ. Τσίπρα είναι πράγματι λασπολογικά και εξ αυτού του λόγου ασήμαντα».

Είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν μπορεί να λέει ασήμαντα πράγματα...

«Οχι. Λέει και κάτι σημαντικό που μαρτυρά το πολιτικό ήθος του ανδρός: θεωρεί την κριτική "στοχοποίηση" και τον αντίλογο "αδιανόητο". Ο κ. Τσίπρας, εγκλωβισμένος στη σταλινική παιδεία του - και από αυτήν πράγματι έχει -, ζει ακόμη με την πεποίθηση ότι η Αριστερά κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Και ότι όποιος την αμφισβητεί θα πρέπει να τύχει αναμόρφωσης. Θα ήταν καλό να συνειδητοποιήσει ότι επιτέλους η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς τελείωσε, ότι οι ψευδοαξίες της γενιάς του Πολυτεχνείου ενταφιάστηκαν».

Δεν μπορεί όμως όλα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι λάθος και όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση να είναι σωστά.  Πουθενά δεν χρειάζονται αλλαγές στην κυβερνητική πολιτική;

«Οσα υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λάθος, αν και πράγματι χρειάζονται παρεμβάσεις στην κυβερνητική πολιτική τις οποίες όμως δεν επισημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συγκυρία είναι πολύ δύσκολη. Πραγματικά χρειάζεται μια σοβαρή, συγκροτημένη, υπεύθυνη αντιπολίτευση. Η χώρα δυστυχώς δεν έχει αυτό: έχει μια αντιπολίτευση μηδενιστική, λαϊκιστική, εξτρεμιστική. Αν ήθελε η αξιωματική αντιπολίτευση να ασκήσει υπεύθυνη κριτική, θα μπορούσε να ζητεί να προχωρήσει πιο γρήγορα η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και η λαθρεμπορία ναυτιλιακού πετρελαίου, η μείωση του κόστους ενέργειας (ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου) για τις επιχειρήσεις, η επίλυση του μεγάλου θέματος της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, η επίσπευση των διαγωνιστικών διαδικασιών για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Και αυτό είναι μόνο μερικά από τα θέματα στα οποία οι πολίτες παραμένει να δουν συγκεκριμένα αναπτυξιακά αποτελέσματα. Μαρίνες, ιχθυοκαλλιέργειες, υδατοδρόμια, εντάξεις στα σχέδια πόλης, παραθεριστική κατοικία, αποκρατικοποιήσεις είναι πολλαπλές δράσεις που δεν μπορούν να περιμένουν άλλο, ούτε μία μέρα, ούτε μία ώρα».

Δεν βλέπετε ότι υπάρχουν πια σημαντικές διαφορές σε ζωτικά ζητήματα μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων; Δεν σας ενοχλεί που σχεδόν ό,τι καταθέτει στη Βουλή ο κ. Ρουπακιώτης δεν το υιοθετεί η ΝΔ και ό,τι προωθεί η ΝΔ για ζητήματα δημόσιας ασφάλειας, δεν το στηρίζει ο κ. Ρουπακιώτης;

«Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν διαφορές σε αξιακές αντιλήψεις και σε ορισμένα σημεία η συνεργασία είναι δύσκολη. Ωστόσο η εντολή του ελληνικού λαού θα πρέπει να γίνει σεβαστή και η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης θα πρέπει να προχωρήσει. Από την άλλη, δεν θα πρέπει να αφήσουμε αρρύθμιστο το θέμα των διαδηλώσεων ή να μην προχωρήσουμε στο θέμα της ιθαγένειας σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας».

Ιδεολογίες
«Το καμίνι της κρίσης δοκιμάζει τις πολιτικές αντοχές όλων»

Ιδεολογικά η ΝΔ μάλλον έχει μπερδέψει τους οπαδούς της. Είναι ένα κόμμα της Κεντροδεξιάς ή ένα κόμμα της παραδοσιακής πατριωτικής Δεξιάς;

«Η ΝΔ είναι κόμμα οικονομικά φιλελεύθερο, προσηλωμένο στην υπεράσπιση των παραδοσιακών αξιών, αφοσιωμένο στην υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Είναι δηλαδή ένα κόμμα της Κεντροδεξιάς. Προφανώς στη ΝΔ υπάρχουν άνθρωποι που ιστορικά βρέθηκαν στο Κέντρο και άνθρωποι που ιστορικά αισθάνονται ότι ανήκουν στη Δεξιά. Και προφανώς ένα μεγάλο κόμμα, που διαμορφώνει πλειοψηφικό ρεύμα, ενώνει πολίτες με διαφορετικές προτεραιότητες και διαφορετικές αφετηρίες σε ένα πρόγραμμα όμως που υπερασπίζεται τα αξιακά προτάγματα της παρατάξεώς μας».

Πώς μπορεί η ΝΔ να επανενώσει τις κατακερματισμένες δυνάμεις της;

«Το καμίνι της κρίσης δοκιμάζει τις πολιτικές αντοχές όλων, όχι μόνο της ΝΔ. Και θα επιβιώσουν πολιτικά όσοι έχουν καθαρές ιδεολογικές άγκυρες, όσοι δεν επενδύουν στο πρόσκαιρο αλλά βλέπουν τις πραγματικές αντιθέσεις. Το δίλημμα "μνημόνιο - αντιμνημόνιο" ξεθωριάζει και θα ξεπεραστεί. Οσοι επένδυσαν σε αυτό, θα εξαφανιστούν πολιτικά. Αντίθετα, θα παραμείνουν ως κρίσιμα μεγέθη των πολιτικών διακρίσεων οι βασικές επιλογές: ευρωπαϊστές - αντιευρωπαϊστές, φιλελεύθερη οικονομία ή κρατισμός, εφαρμογή του νόμου και της τάξης και αυστηρή αντιεγκληματική πολιτική απέναντι σε επιεικείς προσεγγίσεις ή λογικές του τύπου "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη". Πρέπει πια να απαντήσουμε στα διλήμματα, περιοριστική μεταναστευτική πολιτική ή πολιτικές ανοικτών πυλών, ιδιωτικοποιήσεις ή κρατικοποιήσεις, άνοιγμα στον οικονομικό ανταγωνισμό ή προστατευτισμός. Αυτά τα διλήμματα θα διαμορφώσουν τελικά τα σύμπλοκα των πολιτικών δυνάμεων. Οι αντιμνημονιακοί σύντομα θα βρεθούν μπροστά στο πλήρες αδιέξοδο και όσο το κράτος λειτουργεί επιβάλλοντας τον νόμο, την τάξη, την αναστροφή των μεταναστευτικών ροών τόσο η Χρυσή Αυγή θα περιορίζεται εκλογικά. Οι απαντήσεις στα διλήμματα αυτά δεν αποκλείεται να οδηγήσουν και σε υπέρβαση των παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών καθώς η νέα μεταπολίτευση θα θέλει να σηματοδοτηθεί και πολιτικά. Η ουσία όμως των πολιτικών διαφορών θα βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο θα απαντά κανείς σε αυτά τα ερωτήματα».

του Βασίλη Χιώτη, από το Βήμα